بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم

[ و فرمود : ] دوستان خدا آنانند که به درون دنیا نگریستند ، هنگامى که مردم برون آن را دیدند ، و به فرداى آن پرداختند آنگاه که مردم خود را سرگرم امروز آن ساختند ، پس آنچه را از دنیا ترسیدند آنان را بمیراند ، میراندند ، و آن را که دانستند به زودى رهاشان خواهد کرد راندند و بهره‏گیرى فراوان دیگران را از جهان خوار شمردند ، و دست یافتنشان را بر نعمت دنیا ، از دست دادن آن خواندند . دشمن آنند که مردم با آن آشتى کرده‏اند . و با آنچه مردم با آن دشمنند در آشتى به سر برده‏اند . کتاب خدا به آنان دانسته شد و آنان به کتاب خدا دانایند . کتاب به آنان برپاست و آنان به کتاب برپایند . بیش از آنچه بدان امید بسته‏اند ، در دیده نمى‏آرند . و جز از آنچه از آن مى‏ترسند از چیزى بیم ندارند . [نهج البلاغه]

نگاه نویسنده: برجان دوشنبه 89/6/15 ساعت 1:12 ص

سوزد درون سینه ام از حجم گرم آن نگاه

با خاطرت شاد و خوشم، در این شب سرد و سیاه

ای جان من آخر بیا، بر عاشقت رحمی بکن

رحمی برای آن که شد، عاشق برای یک نگاه

آنکس که گر غم آیدت، زار و پریشان می شود

آنکس که تا رحمی ندید، از بی پناهی گفت: آه

آهی کشید از جان خود، پا تا به سر نالان بشد

گفت ای عدو خوش می کشی، کشتن برای یک نگاه

بر جان ما خون کرده ای، از رنج ها که داده ای

خون کرده ای، دل برده ای، با یک نظر، آن یک نگاه

سخن دوستان( )