بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم

آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گویم : معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد ، هرچند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد ، و دو دست در اینجا دو نعمت است و امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست کوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهایى خدا همواره از نعمتهاى آفریدگان فراوانتر است و افزون چرا که نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]

قلک بغض نویسنده: برجان چهارشنبه 88/12/12 ساعت 8:46 ع

سکه سکه قلک بغضم را پر می کنم

تا  کودک دلم بیاید و قلکش را از روی هوس بشکند:

        هوسِ شنیدن صدای  هق هقِ سکه های اشک !

سخن دوستان( )